روش پنجم: تست آب شور

در یک لیوان آب حدود 8 تا 10 قاشق چای خوری نمک را حل کرده تا غلظت آب بیشتر شده و سپس کهربا را در آن قرار میگیرد. با توجه به وزن مخصوص کهربا که حدوداً 1/50 تا 1/90 است باید در سطح آب شور که وزن مخصوص آن 1/20 است، شناور شود در حالیکه شیشه و اغلب شبه کهربا ها در آب ته نشین می شوند.

روش ششم: آزمایش شارژ الکترواستاتیکی

نمونه هایی که دارای این خاصیت هستند می توانند اجسامی مانند خرده کاغذ و یا گرد و خاک را به خود جذب کنند. اگر کهربا و پلاستیک بر روی پارچه پشمی و یا ابریشمی سائیده شود خاصیت شارژ منفی را به خود گرفته و می تواند دسته ای از مو یا خرده کاغذ را به خود جذب کند در حالیکه شیشه یا کهربای جوان این خاصیت را ندارند.

روش هفتم: آزمایش گرمایشی

در این روش سوزن حرارت داده شده را نزدیک سطح کهربا گرفته تاکمی دود از آن متصاعد شود. اگر بوی صمغ کاج استشمام شد، نمونه کهربا یا کهربای جوان است. اگر چه بوی عطر کهربا قوی تر است. در حالی که نوع بدلی آن بوی پلاستیک می دهد. شیشه نسبت به این حرارت بدون عکس العمل است. لازم به ذکر است که این آزمایش تخریبی است و باید با دقت انجام شود.

روش هشتم: آزمایش استون

یک قطره کوچک استون بر روی سطح کهربا قرار می گیرد. اگر بر روی آن تأثیر نداشت نمونه کهربا بوده و اگر سطح آن را کمی حل کرد و حالت چسبندگی پیدا کرد می تواند کهربای جوان و یا پلاستیک باشد.

روش نهم: آزمایش نور ماوراءبنفش

کهربا زیر نورماوراءبنفش (UV) از خود نور آبی متصاعد می کند که این عکس العمل در کهربای کدر ضعیف تر می شود. در حالیکه شبه کهربای پلاستیکی هیچ عکس العملی ندارد.