سیستم کریستالی: ارتورهمبیک
رنگ: زرد-سبز، سبز زیتونی
سختی: 6/5 – 7
جلا: شیشه ای
وزن مخصوص: 3/2 – 4/3
شفافیت: شفاف تا نیمه شفاف
ضریب شکست: 1/64 – 1/70
این گوهر، از معدود نمونه هایی است که تنها در یک رنگ و آن هم سبز زیتونی یافت می شود. البته وجود مقدار عنصر آهن می تواند روی طیف رنگی آن تأثیر گذار باشد. هر چه مقدار عنصر آهن آن بیشتر باشد، سبز آن هم پر رنگ تر خواهد بود. گفتنی است که سبز تیره زیتونی آن ارزشمند تر است. رنگ قهوه ای سبز تا سبز مایل به زرد تا سبز پررنگ آن بیشتر در جواهرات به صورت انگشتر، گردنبند و دستبند استفاده می شود و در مهندسی متالوژی هم کاربرد دارد.
یکی از بزرگترین نمونه های یافت شده پریدوت، 310 قیراط (62 گرم) وزن دارد که در موزه Smith Sonian در واشنگتن نگه داری می شود.

نام دیگر این کانی، Olivine و زبرجد است که از رنگ آن نشأت گرفته است. البته نام دیگری هم به اسم Chrysolite برای آن استفاده می کنند که منبع آن مشخص نبوده و احتما می دهند که از کلمه یونانی Peridona به معنی فراوانی گرفته شده است.
مصریان باستان آن را سنگی از خورشید می خواندند و معتقد بودند که صاحب خود را از وحشت شب در امان نگه می دارد.
از معادن آن می توان به فنلاند، پاکستان و میانمار اشاره کرد که نمونه های با کیفیتی از آن استخراج شده و می تواند صد دلار در هر قیراط ارزش داشته باشد. معدنی هم در آریزونای ایالات متحده به نام San Carlos وجود دارد که نمونه های آن برای برش به آسیا فرستاده می شود.
اکثر کریستال های آن کوچک و ناخالصی های بسیاری دارد که اغلب ناخالصی ها به وضوح در آن دیده می شود.
لازم به ذکر است که رنگ پریدوت طبیعی است و مورد بهسازی قرار نمی گیرد. نمونه های مصنوعی آن هم ساخته شده ولی رواج ندارد.
این گوهر از نظر گوهرشناسی می تواند شبیه نمونه های دیگر همچون تورمالین (Tourmaline) و دیمنتوید گارنت (Demantoid Garnet) باشد.