این مروارید توسط شکم پایی به نام Haliotis که نوعی حلزون است، رشد می کند. حلزون ها آناتومی شبیه صدف های آب شور یا شیرین ندارند و توانایی تولید مروارید هایی را دارند که تماماً از Nacre تشکیل شده، طیف رنگی بسیاری دارند و در دسته مرواریدها قرار می گیرند. علت آن این است که از لایه های متحدالمرکز Nacre تشکیل شده اند. مرواریدهای Abalone در سواحل کالیفرنیا، آلاسکا، مکزیکو، ژاپن، کره، آفریقای جنوبی، استرالیا و نیوزلند یافـت می شـوند.
این مـرواریدها، مـعمولاً دارای شکــل نا متقارن خاصی هستند که توسط طراحان، جلوه های مطلوبی به آنها داده می شود. رنگ این مرواریدها می تواند هر ترکیبی از رنگ های آبی، صورتی، ارغوانی، نقره ای و یا در موارد نادر سفید باشد که رنگ های آبی و صورتی آن بسیار مورد ستایش هستند.

اگر چه مزرعه مروارید های آبالون هزینه بر است، اما درحال بررسی است. از پوسته آن برای تزئینات، دکمه، و حکاکی استفاده می شود. گوشت آن را به عنوان غذا استفاده کرده و از مروارید های آن هم در قطعات جواهرات استفاده می شود.
نمونه مروارید آبالون با نمونه صدف آبالون بسیار شبیه هستند و نباید اشتباه گرفته شوند. مروارید بین 8 تا 10 سال طول می کشد تا شکل بگیرد. این عدد در مقایسه با مروارید های پرورشی که بین 24 تا 36 ماه پرورش داده می شوند، بسیار چمشگیر است.
بزرگترین مروارید آبالون کشف شده 50/718 قیراط وزن با ابعاد 4*8*14 است که در سواحل کالیفرنیا یافت شده و متعلق به Wesley Rankin است و Big Pink نام دارد.