ساحل شیشه ای در پارک Mackerricher در سه مایلی شمالی Fort Bragg در کالیفرنیای ایالات متحده قرار دارد. در این ساحل، شیشه هایی که در طی سالیان به صورت زباله در اقیانوس ریخته شده بودند، به وفور دیده می شود. چندین مسیر پیاده روی از میان جنگل به ساحل شیشه ای ساخته شده است. برای رفتن به این ساحل بهتر است از صندل یا کفش هایی که عاج خوبی دارند، استفاده کنید.
در پی زمین لرزه ای که در سال 1906 سان فرانسیسکو را لرزاند، بخش زیادی از خرابه ها و زباله ها به اقیانوس ریخته شد. این روند ده ها سال ادامه داشت. در طی این سال ها، فرسایش آب اقیانوس و ماسه ها باعث شد زباله های شیشه ای به ساحل آمده و آنجا را تبدیل به شن هایی از جنس شیشه کند و زیبایی آن باعث شد که Glass Beach یا ساحل شیشه ای به پدیده گردشگری تبدیل شود.
در فعل و انفعالات شیمیایی که بر روی این زباله های شیشه ای رخ داد، شیشه های این ساحل بر خلاف ظروف شیشه ای که به طور معمول دیده می شوند، حالت خمیر مانند دارند و وقتی آن را در دست می گیرد لبه های آن نرم است.
محبوبیت این ساحل به حدی است که موزه ای توسط کاپیتان بازنشسته ای به نام Cass Forrington در سال 2009 تأسیس شده است.وی در طول سفرهای خود بیش از 000/150 قطعه شیشه های نادر را جمع آوری کرده و در این موزه به نمایش گذاشته است.
بهترین زمان برای جمع آوری شیشه ها بعد از یک جزر و مد طولانی در بهار یا پاییز است. اغلب شیشه های دیده شده در این ساحل به رنگ سبز، قهوه ای، سفید و بی رنگ هستند. رنگ های ارغوانی، صورتی و آبی از رنگ های کمیاب هستند. گاهی اوقات تکه های سفا یا چینی هم در بین شیشه ها دیده می شود.
در پی زمین لرزه ای که در سال 1906 سان فرانسیسکو را لرزاند، بخش زیادی از خرابه ها و زباله ها به اقیانوس ریخته شد. این روند ده ها سال ادامه داشت. در طی این سال ها، فرسایش آب اقیانوس و ماسه ها باعث شد زباله های شیشه ای به ساحل آمده و آنجا را تبدیل به شن هایی از جنس شیشه کند و زیبایی آن باعث شد که Glass Beach یا ساحل شیشه ای به پدیده گردشگری تبدیل شود.
در فعل و انفعالات شیمیایی که بر روی این زباله های شیشه ای رخ داد، شیشه های این ساحل بر خلاف ظروف شیشه ای که به طور معمول دیده می شوند، حالت خمیر مانند دارند و وقتی آن را در دست می گیرد لبه های آن نرم است.
محبوبیت این ساحل به حدی است که موزه ای توسط کاپیتان بازنشسته ای به نام Cass Forrington در سال 2009 تأسیس شده است.وی در طول سفرهای خود بیش از 000/150 قطعه شیشه های نادر را جمع آوری کرده و در این موزه به نمایش گذاشته است.
بهترین زمان برای جمع آوری شیشه ها بعد از یک جزر و مد طولانی در بهار یا پاییز است. اغلب شیشه های دیده شده در این ساحل به رنگ سبز، قهوه ای، سفید و بی رنگ هستند. رنگ های ارغوانی، صورتی و آبی از رنگ های کمیاب هستند. گاهی اوقات تکه های سفا یا چینی هم در بین شیشه ها دیده می شود.