استفاده از دستگاهی که بتواند برای هرکسی آسان باشد تا بتواند گوهر ها را شناسایی کند، بسیار هیجان انگیز خواهد بود. دستگاهی که بتواند بدون آسیب رساندن به گوهر، گوهرهای طبیعی را از مصنوعی جداکند یا تشخیص دهد که گوهر سبز رنگ، زمرد ، پریدوت، گارنت یا فقط تکه ای شیشه است!! اگر می توانست بگوید که گوهر مورد بهسازی با حرارت قرار گرفته و یا تحت اشعه رادیواکتیو قرار گرفته است بسیار عالی بود.
متأسفانه چنین دستگاهی وجود ندارد و شاید هم هیچوقت ساخته نشود اما تلاش های بسیاری جهت ارائه دستگاه های مشابه صورت گرفته است. دستگاه هایی که هیچگاه نمی توانند جای آزمایشات و مشاهدات دقیق و تخصصی گوهرشناس را بگیرند.
یکی از این دستگاه ها Diamond Tester است، که در ابتدا جهت جداسازی الماس از کیوبیک زیرکنیا (Cubic Zirconi) یا نمونه های اتمی، ساخته شده است. نمونه های جدید آن توانایی شناسایی مویزنایت مصنوعی را هم دارند. وقتی این دستگاه به صورت منطقی بر روی الماس پاسخ صحیح می دهد پس برای سنگ های رنگی نیز می توان از این روش استفاده نمود. این دستگاه ها برای شناسایی سنگ های رنگی مفیدند ولی محدودیت دارند، با این وجود نمونه هایی از آنها ساخته شده و وارد بازار شده است.

این دستگاه با انتقال حرارت کار می کند. الماس یک ماده غیر عادی است که هدایت حرارتی آن 5 برابر نقره است. در گذشته یکی از رایج ترین آزمایشات بدین صورت بود که الماس را در محفظه ای تحت حرارت قرار می دادند و هنگامیکه آن را با لب دهان تماس می دادند، کاملاً سرد حس می شد. در حقیقت الماس گرما را طریق بدن انسان، انتقال میدهد. کیوبیک زیرکنیا نسبت به الماس از ویژگی هدایت و انتقال حرارتی کمتری برخوردار است و این تِستر ها می توانند آن را شناسایی کنند. اما از هنگامی که اولین بار مویزنایت وارد بازار شد، تمام این دستگاه ها را دچار مشکل کرد چرا که مویزنایت هم مانند الماس ویژگی انتقال و هدایت حرارتی بسیار خوبی دارد. قابلیت دیگری به نام هدایت الکتریکی باید به این دستگاه ها اضافه می شد.